တခါက အင္မတန္ေအးခ်မ္းဖြယ္ေကာင္းတဲ့ ရြာေလးတစ္ရြာမွာ ငထိန္ဆိုတဲ့ အရက္သမား တစ္ေယာက္႐ွိတယ္။
တရြာလံုးကေတာ့ မြဲေဆးေဖာ္ခ်င္ရင္ ေထြေထြထူးထူးစဥ္းစားမေနနဲ႔ ငထိန္ကိုသာတိုက္လိုက္ပါ ဆ္ုိတဲ့ စကားပံုေတာင္သံုးရတဲ့သူဗ်။
ဒါေပမယ့္ သူကတျခားသူေတြလို အရက္ေသာက္ၿပီးရင္ မရမ္းဘူး။ မေအာ္ဘူးဗ်။
မူးရင္ အိပ္ယာထဲလွဲၿပီးအိပ္ေနေလ့႐ွိတယ္။ အလုပ္ကလည္းလုပ္တယ္ဗ်။ လူပ်ိဳလူလြတ္ဆိုေတာ့ ရတဲ့ပိုက္ဆံအကုန္အရက္ဝယ္ေသာက္တယ္။
“ငထိန္ ”
“ဗ်ာ သူႀကီး ”
“ေအး မင္းကုိ ခိုင္းစရာတခု႐ွိတယ္။ လာအံုး ”
“ဟုတ္ကဲ့ ေျပာပါသူႀကီး ”
“မင္း ဒီညဟိုဘက္ရြာကိုသြား အမဲသားတစ္တြဲသြားဝယ္ခဲ့ ညပိုင္းသြားရဲတာမင္းပဲ႐ွိတာမလို႔ ၊ ေအာ္ ေနာက္ၿပီး ဟင္းအခ်ိဳမႈန္႔တစ္ထုပ္ပါဝယ္ခဲ့ကြာ…။ မနက္အလႉအတြက္ ”
“ေအာ္ ဟုတ္ကဲ့ စိတ္ခ်သူႀကီး ကြၽန္ေတာ္သြားေပးပါ့မယ္…”
“ေအးေအး ေရာ့ ဒီပိုက္ဆံ၈ေထာင္က အမဲသားဖိုး ေရာ့ ဒီမွာ ၂ေထာင္ ဒါကမင္းအရက္ဖိုး ”
သူႀကီးကား မနက္ ေစာေစာ အလႉလုပ္ဖို႔ အမဲသားမေလာက္၍ ငထိန္ကို ေခၚခိုင္းျခင္းျဖစ္သည္…။
ရြာကေန ငထိန္တစ္ေယာက္ ညေန ေလးခြဲေလာက္ထြက္ခဲ့တယ္။
*******************************
“ဗ်ဳိ့ ကိုသာဂိ ခင္ဗ်ားတို႔ အမဲသားက ဒီေန႔ရပါ့အံုးမလားဗ်။”
“ခနပဲေစာင့္ပါ ငထိန္ရာ မင္းတို႔ အိမ္မွာအသင့္ ခ်က္စားလို႔ရေအာင္႐ွယ္လုပ္ေပးေနတာ ”
“ေအးပါကြာ ေအး ႐ွယ္ဆိုလို႔လဲငါပိုမေပးႏိူင္ဘူးေနာ္ သူႀကီးက ၈ေထာင္ပဲေပးလိုက္တာ ”
“ေအးပါ ငါသိပါတယ္ကြ။ ”
“ကဲ ေရာ့ ရၿပီ။ ေရာ့ အခ်ိဳမႈန္႔ထုတ္ ”
“ကဲ ဒါဆို က်ဳပ္သြားေတာ့မယ္ဗ်ာ မိုးလည္းခ်ဳပ္ေနၿပီ ”
“ငထိန္ ”
“ဘာတုန္း ”
“မင္းဒီညျပန္ဖို႔အဆင္ေျပပါ့မလား ငါတို႔ရြာက လူႏွစ္ေယာက္ေလာက္ထည့္ေပးလိုက္ရမလား ”
“ေအာင္မေလး ကိုသာဂ္ိရာ ငထိန္ ပါ။ ေၾကာက္ေသြးပါရင္ေဖာက္ထုတ္ပစ္မယ္။ ရတယ္ မလိုဘူး။ ”
“ေအး မလိုရင္လည္းၿပီးသာပါပဲကြာ။ ဒါနဲ႔ ရြာျပင္က တမာပင္နားေရာက္ရင္ေတာ့ သတိထားသြားေနာ္…။”
“ဘာလို႔တုန္း ”
“ဟာ အဲတမာပင္က တအားေျခာက္တာ ငါေတာ့မၾကံဳဖူးဘူး။ ငါ့တပည့္ေတြကေတာ့ ၾကံဳဖူးတယ္တဲ့။ သရဲက အရက္ဂ်ိဳးဆိုပဲ ေတြ႔တာနဲ႔ အရက္ေတာင္းေသာက္တာပဲတဲ့ကြာ…။”
“ဟား က်ဳပ္ကိုအရက္တိုက္ခိုင္းလို႔ကေတာ့ လည္ၿမိဳတက္နင္းပစ္မယ္။ အမဲသားသာေကြၽးမယ္ အရက္ေတာ့မရေစရဘူး။ ဟားဟား…ဟား…”
ငထိန္တစ္ေယာက္ ရယ္ေမာစြာျဖင့္ လက္တစ္ဖက္က ဆယ္ပုလင္းဆန္႔ေသာအရက္ဗံုး ကိုထမ္း တစ္ဖက္ကလည္းအမဲသားကိုဆြဲရင္း တေရြ႔ေရြ႔ထြက္သြားေလေတာ့သည္…။
ဘာလိုလိုႏွင့္ အေ႐ွ႕မွာ တမာပင္ႀကီးကိုျမင္ေနရၿပီ။ တမာပင္ႀကီးကို ဒီေန႔မွေသခ်ာၾကည့္မိတယ္။ ငထိန္အလာကို လက္ပိုက္ၿပီး ေမွ်ာ္ေနတဲ့ပုံစံဗ်။
တမာပင္နဲ႔နီးေလ ၾကက္သီးေတြထေလ ။ အားတင္းရင္းထြက္လာခဲ့တယ္။
တမာပင္ေအာက္ကေနထြက္ခါနီးမွာ အရက္ဗံုးကို တစ္ေယာက္ေယာက္က ဆြဲယူသလိုခံစားရတယ္။ ထူးဆန္းတယ္။ ျပန္ဆြဲတာကို ေလေပၚမွာဆြဲမရဘူးဗ်။
ငထိန္တင္းသြားၿပီ။
“ဒီမွာ အရက္ဂ်ိဳးသရဲ မင္းက ငါ့ကိုစမ္းတာလား။ ငထိန္တဲ့ကြ။ မၾကားဖူးဘူးလား။ ”
အရက္ဗံုးက ျပန္ေလွ်ာၾကတယ္။ ၾကည့္ရတာ သရဲလက္တြန္႔သြားတဲ့ပံုပဲ။ အရက္ဗံုးျပန္ရၿပီဆိုေတာ့ တမာပင္ေအာက္က ထြက္မယ့္အလုပ္မွာ …။ အရိပ္ႀကီးကပိတ္ရပ္ထားတယ္ဗ်။
“မင္းက လြယ္လြယ္နဲ႔လက္မေလွ်ာ့ဘူးေပါ့ဟုတ္လား။ ”
အံ့ျသစရာပဲ အရိပ္မဲႀကီးက ေခါင္းညိ့မ္ျပတယ္။
“ဒါဆိုရင္ မင္းနဲ႔ငါ အေလာင္းအစားတစ္ခုလုပ္ရမယ္။ မင္းနဲ႔ငါ အရက္ၿပိဳင္ေသာက္မယ္။ မူးတဲ့ေကာင္က အ႐ွံုး မင္းမူးရင္ ငါ့အတြက္ တလစာ အရက္ဖိုးေပးရမယ္။ ငါမူးရင္ မင္းကို တလလံုးအရက္ဝယ္တိုက္မယ္။ ဘယ္လိုလဲ ”
အံမယ္ သရဲက ျပံဳးျပံဳးႀကီးကို ေခါင္းညိမ့္ျပေနတာ။ ငထိန္တစ္ေယာက္ စိန္ေခၚမိတာမွားမ်ားမွားသြားၿပီလား အေတြးနဲ႔ ေခတၱေတြေဝသြားတယ္။ မတက္ႏိူင္ဘူး စိန္ေခၚၿပီးသြားၿပီဆိုေတာ့…။ ငထိန္တစ္ေယာက္ တမာပင္ေအာက္ကိုသြားတယ္။ ဝါးက်ည္ေတာက္ႏွစ္ခုကိုယူ အရက္ျဖည့္ ၿပီး သရဲကို တခု ေပးတယ္။ အၿပိဳင္ေသာက္ၾကတယ္။ အမဲသားကိုေတာ့ လက္က ဆြဲထားတယ္ဗ်။
သူေသာက္ ကိုယ္ေသာက္နဲ႔ ပါလာသမွ် အရက္ဗံုးက တဝက္ေက်ာ္ကုန္ၿပီ။ သရဲကခုမွေကာင္းတုန္း။ လက္ေလးသြက္ေနေလရဲ႕။ ငထိန္ကေတာ့ မူးခ်င္သလိုျဖစ္လာၿပီ။ ဒီအတိုင္းဆိုငထိန္႐ွံုးမွာေသခ်ာေနၿပီ။ ငထိန္ၾကံၿပီေလ။
ဝါးက်ည္ေတာက္ထဲေနာက္တစ္ခါအရက္ျပန္ျဖည့္တဲ့အခ်ိန္ သရဲေသာက္မယ့္ ဝါးက်ည္ေတာက္ထဲအသင့္ယူၿပီးသား အခ်ိဳမႈန္႔လက္တစ္ဆုပ္စာကို ထည့္လိုက္တယ္။ ၿပီးမွသရဲကိုေပးလိုက္တယ္။ သရဲကမသိ႐ွာဘူးဗ်။ ဒီအတိုင္းေမာ့ေသာက္ေနေလရဲ႕။ ေဟာ ကုန္သြားၿပီ။ ေနာက္ဆံုးတစ္က်ည္ေတာက္စာပဲက်န္ေတာ့တယ္။ ငထိန္တစ္ေယာက္အေျခအေနေစာင့္ၾကည့္ေနတုန္း ႐ုတ္တရက္ သရဲက သူ႔ေခါင္းကိုျပန္႐ိုက္တယ္။ ေခါင္းကိုယမ္းၾကည့္တယ္။ ေဝါ့……ေဟာ သူအံၿပီ တမာပင္ႀကီးကိုယိုင္တိုင္ယိုင္တိုင္နဲ႔ပတ္ေနၿပီ။ ငထိန္ရိပ္မိၿပီ။ သရဲႀကီးမူးသြားၿပီ။ အဲဒီမွာမွ ငထိန္က သရဲကိုဂုတ္ကဆြဲၿပီး
“ကဲ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာ မူးေနၿပီမလား။ အဲေတာ့ ကတိအတိုင္းေပး တလစာ။ ”
သရဲခမ်ာေတာ္ေတာ္မူးေနတာဗ်။ ငထိန္ကို တမာပင္ရဲ႕အေျခနားလက္ညိဳးထိုးျပၿပီး ေပ်ာက္သြားတယ္။ ငထိန္က
“ခုငါလည္းနည္းနည္းမူးေနၿပီ။ အဲေတာ့ မနက္က်မွပဲ လာယူမယ္။ ကတိမတည္လို႔ကေတာ့ တမာပင္ကိုအျမစ္ကေနဆြဲလွန္ပစ္မယ္။ ”
အမဲသားတြဲယူၿပီးရြာျပန္လာခဲ့တယ္။ လမ္းမွာအေႏွာက္အယွက္မ႐ွိေတာ့ဘူးဗ်။ ရြာေရာက္ေတာ့သူႀကီးက အဆင္ေျပလားေမးတယ္။
ငထိန္ကေတာ့လက္ကာျပၿပီး သူ႔အိမ္သူျပန္ခဲ့တယ္။ မနက္ေရာက္ေတာ့မ်က္ႏွာသစ္ၿပီး ညတုန္းကအျဖစ္အပ်က္ကို ျပန္သတိရလာလို႔ ေပါက္တူးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ တမာပင္ေျခရင္းကုိတူးၾကည့္တယ္။
“ေဖာက္…ေဖာက္…ေဖာက္….တိန္”
အနက္ ေလးေပေလာက္မွာ မာမာအရာတခုကို ထိၿပီး ေပါက္တူးပဲ့သြားတဲ့အသံဗ်။ လက္နဲ႔ဖယ္ၾကည့္ေတာ့ ေရႊဒဂၤါးအျပည့္ အိုးေသးေလးတစ္လံုးဗ်။ ငထိန္တစ္ေယာက္ ေတာ္ေတာ္အံ့ျသေနတယ္ဗ်။ သူဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုခ်က္လိုက္တယ္။ အဲတာကေတာ့ ဒီရသမွ်ေရႊေတြကိုဘုရားတစ္ဆူတည္ၿပီး ဌာပနာ လိုက္တယ္။ ကမၺည္းထိုးေတာ့ တေစၦဘံုဘဝေရာက္ေနေသာ ယမကာသရဲႀကီးအားရည္စူး၍ ဆိုၿပီး ေရစက္ခ်လႉဒါန္းလိုက္တယ္။ ငထိန္တစ္ေယာက္လည္း ရာသက္ပန္ဘုန္းႀကီးဝတ္သြားတယ္။
ေနာင္ဘုန္းဘုန္းကို ေလွ်ာက္ထားၾကည့္တယ္ဗ်။
“အ႐ွင္ဘုရား ဒါဆို ငထိန္ဆိုတာက အ႐ွင္ဘုရားေပါ့ေနာ္။ ”
“ဒါေပါ့ ဒကာေလးရဲ႕ ငထိန္ဆိုတာ အရင္တုန္းက ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ နာမေတာ္ပဲ။ ”
“တင္ပါ့ဘုရား ဒါဆို တမာပင္က တေစၦႀကီးေရာ ကြၽတ္သြားလားဘုရား ”
“အိမ္း ငါကိုယ္ေတာ္လည္းအဲဒါဆက္ေျပာရအံုးမယ္။ ဒီလိုကြယ့္။ ဘုန္းဘုနး္ ေရစက္ခ်ၿပီးညမွာပဲ အိပ္မက္လာေပးတယ္။ သူ ကြၽတ္ရာလြတ္ရာ ဘံုဘဝေရာက္သြားၿပီတဲ့။ ဘုန္းဘုန္းကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းလာေျပာၿပီး ကန္ေတာ့သြားတာ ဘုန္းဘုန္းေတာင္ မ်က္ရည္ေဝ့ပါတယ္ကြယ္။ ”
“တကယ္ကိုေကာင္းပါတယ္ဘုရား။ အ႐ွင္ဘုရား ခြင့္ျပဳမယ္ဆို႐င္ တပည့္ေတာ္ အြန္လိုင္းေပၚတင္ပါရေစဘုရား။ ခြင့္ျပဳပါဘုရား…။”
“ဒကာေတာ္က…”
“တပည့္ေတာ္က ပရေလာကအေၾကာင္း ေရးေနတဲ့ စာေရးသူတစ္ေယာက္ပါဘုရား။ တပည့္ေတာ္ရဲ႕ ပရိတ္သတ္ႀကီးကို အစြဲေၾကာင့္ ဘယ္ေလာက္ထိအနၱာရာယ္မ်ားလည္းဆိုတာ သိေစခ်င္လို႔ပါ ဘုရား။ ”
“အဆင္သင့္လိုက္ေလကြယ္။ တင္ပါ ဒကာေတာ္…ဆရာေတာ္ခြင့္ျပဳပါရဲ႕။”
(မွတ္ခ်က္။ ။ဒီျဖစ္ရပ္ေလးကို ေရးသားခြင့္ျပဳတဲ့ ဆရာေတာ္ အ႐ွင္ အဂၢမဟာ ကို တပည့္ေတာ္ ဒီကေနပဲ ကန္ေတာ့လိုက္ပါရေစဘုရား။ )
– ကြၽန္ေတာ္တို႔႐ွာေနတဲ့ ေငြေၾကး၊ ဥစၥာ၊ ေတြဟာ မ႐ွိမျဖစ္လိုအပ္တယ္ကြၽန္ေတာ္တို႔အသက္လို႔ဆိုႏိူင္ေပမယ့္ ေသခါနီးအခ်ိန္မွာ မိမိပိုင္ဆိုင္တဲ့ အရာတခုခုကို စိတ္ၫြတ္သြားတဲ့အခါ မကြၽတ္မလြတ္ ထိုပစၥည္းကို ေစာင့္ရတဲ့ ဥစၥာေစာင့္ဘဝမ်ိဳးေရာက္တက္ပါတယ္။ စိတ္ေၾကာင့္ တစ္ဘဝလံုး မည္မွ်ပင္ေကာင္းမႈျပဳခဲ့ ေသခါနီးအခ်ိန္မွာ အေတြးမမွားဖို႔သတိထားၾကပါလို႔ တိုက္တြန္းရင္း ကြၽန္ေတာ္ မိုးမခ(ေတာင္တြင္း) ရဲ႕ ဇာတ္လမ္းေလးကို ဒီမွာပဲ နားပါရေစခင္ဗ်ား။…..
Credit: ျဖစ္ရပ္မွန္ (အ႐ွင္ အဂၢမဟာ ဆရာေတာ္)
Post a Comment