ကမာၻႀကီးမွာ သက္ရွိ၊ သက္မဲ့အရာေတြအားလုံး အခ်ိန္သက္တမ္းတစ္ခုကို ေက်ာ္လြန္လာတာနဲ႔အမွ် ေျပာင္းလဲတတ္ၾကပါတယ္။ ဒီလိုပဲ အမ်ိဳးသားလိင္အဂၤါကလည္း ဘဝသက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္ အဆင့္အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းလဲပါတယ္။ ဒီေျပာင္းလဲမႈ အဆင့္တစ္ဆင့္ခ်င္းစီတိုင္းကို ခႏၶာကိုယ္ရဲ႕ တက္စတိုစတီ႐ုန္း ေဟာ္မုန္း (testosterone)ပမာဏ က ထိန္းခ်ဳပ္ေပးထားတာပါ။
အသက္ ၉ ႏွစ္ ကေန ၁၅ ႏွစ္ၾကား အခ်ိန္အတြင္း ပီက်ဴထရီ ဂလင္း (Pituitary) လို႔ေခၚတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးထြားမႈကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားတဲ့ ဂလင္းက တက္စတိုစတီ႐ုန္း ေဟာ္မုန္း စတင္ထုတ္လုပ္ဖို႔ ခႏၶာကိုယ္ကို အမိန႔္ေပးတဲ့ ေဟာ္မုန္းတစ္မ်ိဴး ထုတ္လုပ္လိုက္ပါတယ္။ အဲ့လို ပီက်ဴထရီဂလင္းက အမိန႔္ေပးတဲ့ အခ်ိန္မွာ လူပ်ိဳေဖာ္ စဝင္ၿပီး ခႏၶာကိုယ္ေျပာင္းလဲမႈေတြ စတင္ျဖစ္ေပၚပါတယ္။ ေဝွးေစ့၊ ကပ္ပယ္အိတ္၊ လိင္တံနဲ႔ ဆီးခုံအေမႊးေတြက အဲ့အခ်ိန္ကစလို႔ စတင္ႀကီးထြားလာပါေတာ့တယ္။ တက္စတိုစတီ႐ုန္း ေဟာ္မုန္းပမာဏဟာ ဆယ္ေက်ာ္သက္အ႐ြယ္ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ျဖစ္တဲ့ အသက္ ၂၀ အစပိုင္းမွာ အမ်ားဆုံးပါပဲ။
အသက္ ၂၀ ကေန ၄၀ အတြင္း တက္စတိုစတီ႐ုန္း ေဟာ္မုန္းပမာဏဟာ အနည္းငယ္စီ က်ဆင္းသြားေပမဲ့ ေျပာင္းလဲမႈေတြကေတာ့ နည္းပါးပါတယ္။ ၄၀ ေက်ာ္လာတဲ့ အခ်ိန္အထိ တက္စတိုစတီ႐ုန္း စုစုေပါင္း ပမာဏဟာ အနည္းငယ္သာ က်ဆင္းသြားတာပါ။ ဒါေပမဲ့ အဲ့အခ်ိန္ ခႏၶာကိုယ္က sex hormone binding globulin (SHBG) လို႔ေခၚတဲ့ ေသြးရည္ၾကည္ထဲပါဝင္တဲ့ ပ႐ိုတင္း တစ္မ်ိဳးကို ထပ္မံ ထုတ္လုပ္ပါတယ္။ ဒီ ပ႐ိုတင္းဟာ ခႏၶာကိုယ္ထဲက တက္စတိုစတီ႐ုန္းပမာဏကို သုံးဖို႔ လုံေလာက္တဲ့ ပမာဏ အထိသာ ေလ်ာ့က်သြားေစပါတယ္။ တက္စတို စတီ႐ုန္း ပမဏ က်ဆင္းသြားတာနဲ႔ အမွ် သင့္ခႏၶာကိုယ္မွာ ဒီအစိတ္အပိုင္းေတြကေတာ့ စတင္ေျပာင္းလဲမႈ ျဖစ္ေပၚပါတယ္။
ဆီးခံုေမႊး
သင့္ခႏၶာကိုယ္ရဲ႕ တစ္ျခားေသာ အစိတ္အပိုင္းက အေမႊးမ်ားလိုပါပဲ။ ဆီးခုံေမႊးေတြဟာ ပိုပါးလာၿပီး မီးခိုးေရာင္ ေျပာင္းလာပါလိမ့္မယ္။
လိင္တံအ႐ြယ္အစား
အဲ့ဒီအသက္အ႐ြယ္ေရာက္လာတာနဲ႔ သင့္ရဲ႕ လိင္တံဟာ အရင္ကထက္ ပိုေသးသြားတယ္လို႔ ခံစားၾကရမွာပါ။ လိင္တံရဲ႕ အ႐ြယ္အစားကေတာ့ သိသိသာသာႀကီး ေျပာင္းလဲသြားမွာ မဟုတ္ေပမဲ့ ဆီးခုံ႐ိုးနား တစ္ဝိုက္မွာ အဆီေတြ ပိုလာတဲ့အတြက္ ဒီအဆီေတြဟာ အမ်ိဳးသားလိင္တံအေပၚကို အိက်လာတဲ့အခါ လိင္တံေသးသြားတဲ့ ပုံစံေပါက္ေစတာ ျဖစ္ပါတယ္။
လိင္တံရဲ႕ ပုံစံ
အမ်ိဳးသား အနည္းစုမွာ လိင္တံေတြဟာ အသက္အ႐ြယ္ရလာတာနဲ႔အမွ် ေကာက္လာတတ္ပါတယ္။ ဒီလိုေကာက္လာတဲ့အခါ လိင္တံရဲ႕ အလ်ား၊ လုံးပတ္နဲ႔ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြ အေပၚ သက္ေရာက္မႈရွိပါတယ္။ ဒီလိုလိင္တံ ေကာက္လာျခင္း ျဖစ္စဥ္ကို ေပ႐ိုနီးစ္ေရာဂါ (Peyronie’s disease) လို႔ေခၚၿပီး ထိခိုက္မႈ ဒဏ္ရာေတြေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အမ်ားစုအားျဖင့္ ဒီဒဏ္ရာေတြဟာ လိင္ဆက္ဆံစဥ္ လိင္တံေကြးျခင္းေၾကာင့္ ရရွိခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဒဏ္ရာေတြ စတင္ေပ်ာက္ကင္းတဲ့ အခ်ိန္မွာ corpora cavernosa ဆိုတဲ့ ေထာင္မတ္ႂကြက္သားေတြကို ဖုံးထားေပးတဲ့
tunica albuginea ဆိုတဲ့ ဖိုက္ဘာ အစြပ္မွာ အမာ႐ြတ္ တစ္ရွဴးေတြ ျဖစ္ေပၚလာပါတယ္။ ဒီလို အမာ႐ြတ္ထင္ေနတဲ့ အစြပ္ဟာ ထပ္မံျပန႔္မကားႏိုင္ေတာ့တဲ့ အတြက္ ေကာက္ေကြးစြာ လိင္တံ ေထာင္မတ္ျခင္းကို ျဖစ္ေစႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလို လိင္တံေကာက္ျခင္းေရာဂါ (Peyronie’s disease)ကို ေဆးဝါးနဲ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ခြဲစိတ္ကုသၿပီးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ျပန္လည္ ကုသႏိုင္ပါတယ္။
ေဝွးေစ့မ်ား
သင့္ရဲ႕ ကပ္ပယ္အိတ္ထဲမွာ ရွိေနတဲ့ ဒီ အေသးစား အဂၤါေလးေတြဟာ သုတ္ေကာင္ထြက္ဖို႔အတြက္ လုပ္ေဆာင္တဲ့ အဂၤါေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ တက္စတို စတီ႐ုန္း (testosterone) ေဟာ္မုန္းပမာဏ က်ဆင္းသြားတာနဲ႔ သုတ္ေကာင္ထုတ္လုပ္မႈ လုပ္ငန္းလည္း ေႏွးေကြးသြားၿပီး ေဝွးေစ့ မ်ားလည္း ရႈံ႕သြားပါတယ္။ ေဟာ္မုန္း အစားထိုးကုသမႈေတြကို သင္ျပဳလုပ္တဲ့ အခါမွာ ဦးေႏွာက္ေအာက္မွာ တည္ရွိတဲ့ ပီက်ဴထရီ ဂလင္းက ေဝွးေစ့ကို တက္စတိုစတီ႐ုန္း ေဟာ္မုန္းထုတ္လုပ္ဖို႔ ပို႔ေနတဲ့ အခ်က္ျပမႈေတြကို ရပ္တန႔္လိုက္ပါတယ္။ အဲ့အခ်ိန္က်ရင္ေတာ့ ေဝွးေစ့ေတြဟာ ပိုမို ရႈံ႕သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ကပ္ပယ္အိတ္
ကပ္ပယ္အိတ္ရဲ႕ အဓိက လုပ္ေဆာင္ခ်က္ဟာ ေဝွးေစ့ရဲ႕ အပူခ်ိန္ကို ထိန္းညႇိေပးဖို႔အတြက္ပါ။ ကပ္ပယ္အိတ္ကို အလိုအေလ်ာက္ ထိန္းခ်ဳပ္တဲ့ ႂကြက္သားေတြနဲ႔ ဖြဲ႕စည္းထားၿပီး ေဝွးေစ့ေတြကို ပူေစလိုတဲ့အခါမွာ ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ ကပ္ေပးထားၿပီး ေအးေစလိုတဲ့ အခါမွာေတာ့ ခႏၶာကိုယ္ေအာက္သို႔ ခ်ထားေပးျခင္းျဖင့္ အပူခ်ိန္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ပါတယ္။ အသက္ႀကီးလာတာနဲ႔အမွ် ဒီႂကြက္သားေတြဟာ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ အလုပ္မလုပ္ဘဲ ကပ္ပယ္အိတ္ဟာ တြဲေလာင္းက်ေနတဲ့ ပုံစံနဲ႔ ပဲေနပါေတာ့တယ္။ အသက္ ၄၀ ေက်ာ္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာ Hydrocele လို႔ေခၚတဲ့ ကပ္ပယ္အိတ္အတြင္း အရည္မ်ားစုလာမိျခင္းေၾကာင့္ ကပ္ပယ္အိတ္ ေယာင္လာတဲ့ ျဖစ္စဥ္လည္း ျဖစ္ႏိုင္ၿပီး ဒီလိုျဖစ္ရင္ ကပ္ပယ္အိတ္ဟာ ပိုၿပီး တြဲေလာင္းက်လာႏိုင္ပါတယ္။ Hydrocele ဟာ ေမြးကင္းစ ကေလးေတြ မွာ ျဖစ္ေလ့ရွိၿပီး အသက္ ၁ ႏွစ္အ႐ြယ္မွာ ဘာကုသစရာမွ မလိုဘဲ ေပ်ာက္ကင္းသြားေလ့ရွိပါတယ္။ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေတြနဲ႔ အ႐ြယ္ေရာက္ေယာက်ာ္းေလးေတြမွာေတာ့ ကပ္ပယ္အိတ္အတြင္း ေယာင္ယမ္းျခင္းနဲ႔ ဒဏ္ရာတို႔ေၾကာင့္ Hydrocele ျဖစ္တတ္ၾကပါတယ္။ ပုံမွန္အားျဖင့္ Hydrocele ေတြဟာ နာက်င္မႈမရွိဘဲ သင့္အေနနဲ႔ ကပ္ပယ္အိတ္ ေယာင္ကားေနၿပီး၊ ေနရထိုင္ရ အဆင္မေျပတဲ့ အခါမွာ ဆရာဝန္နဲ႔ သြားေရာက္ျပသင့္ပါတယ္။
လိင္တံရဲ႕လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ား
အသက္ႀကီးလာတာနဲ႔ အမွ် လိင္တံတစ္ဝိုက္ အာ႐ုံေၾကာေတြဟာ ခံစားမႈ စြမ္းအား နည္းလာၾကပါတယ္။ ဒီလို ခံစားမႈ အားနည္းလာတဲ့အခါမွာ လိင္စိတ္ ထႂကြမႈနဲ႔ ခံစားမႈ အထြတ္အထိပ္ေရာက္ဖို႔ ပိုခက္ခဲလာတတ္ပါတယ္။ တက္စတိုစတီ႐ုန္း ေဟာ္မုန္း ပမာဏ နည္းလာတာနဲ႔ အမွ် လိင္တံေထာင္မတ္ဖို႔ ပိုၿပီး ခက္ခဲလာႏိုင္ပါတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္ လိင္တံမာေက်ာမႈ အားနည္းလာမွာ ျဖစ္ေပမဲ့ လိင္ဆက္ဆံရာမွာ လိုအပ္တဲ့ ေတာင့္တင္းမႈေတာ့ က်န္ရွိေနဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလို အသက္ႀကီးလာတဲ့ အခ်ိန္ လိင္တံေတြရဲ႕ စြမ္းေဆာင္မႈ ေလ်ာ့နည္းသြားရျခင္းရဲ႕ အဓိက လက္သည္ကေတာ့ ခႏၶာကိုယ္က လိင္တံထဲသို႔ ပုိ႕ေပးေနတဲ့ ေသြးပမာဏကုိ ခႏၶာကုိယ္က မထိန္းထားႏုိင္ေတာ့တဲ့ အတြက္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို ေသြးလုံလုံေလာက္ေလာက္မရတဲ့အခါမွာ သင့္အေနနဲ႔ လိင္တံေတာ့ ေထာင္မတ္ဦးမွာ ျဖစ္ေပမဲ့ အၾကာႀကီးထိန္းထားႏိုင္မွာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ေသြးက လုံလုံေလာက္ေလာက္ဝင္လာတဲ့အခါ သင့္လိင္တံနားတစ္ဝိုက္နားက အုိမင္းေနတဲ့ ေထာင္မတ္ႂကြက္သားမ်ားက ေသြးမ်ားကို မထိန္းထားႏိုင္ၾကေတာ့ပါဘူး။ ဒီေတာ့ ရလာဒ္က လိင္တံေတာင့္တင္းမႈ ေလ်ာ့က်လာျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
အသက္ႀကီးလာတာနဲ႔ လိင္အဂၤါေတြ ေျပာင္းလဲလာျခင္းနဲ႔ လိင္စိတ္ဆႏၵေတြ ေလ်ာ့နည္းလာျခင္းဆိုတာ သဘာဝ ျဖစ္စဥ္တစ္ခုပါ။ တကယ္လို႔ အသက္ႀကီးလာလို႔ ခ်ိဳ႕ယြင္းလာတဲ့ ေျပာင္းလဲမႈေတြက သင့္ရဲ႕ဘဝနဲ႔ လက္တြဲေဖာ္နဲ႔ ဆက္ဆံေရး အေပၚသက္ေရာက္မႈ ရွိလာၿပီဆို ဆရာဝန္နဲ႔ သြားေရာက္တိုင္ပင္ၿပီး ထိေရာက္တဲ့ ကုသမႈကို ခံယူႏိုင္ပါတယ္။
Credit: Hello Health Group
Post a Comment