တေန႔သ၌ ေရႊရင္ေက်ာ္ဆရာ ဦးကိုကိုသည္ ေနထိုင္ရာ
အိမ္တြင္ ႐ွိေနခိုက္ ေယာက္ဖျဖစ္သူ ဦးထြန္းေအာင္ ေရးႀကီးသုတ္ျပာျဖင့္ေရာက္႐ွိလာေလသည္။
” ကိုကို ေဟ့ေရာင္ ကိုကို လာဦးကြ ”
” ဟ ထြန္းေအာင္ ေယာက္ဖ မင္းမလာစဖူး အလာထူးလွခ်ည္လား လာကြာထိုင္ ” ” ေအးကြာ ငါလည္း သားေရးသမီးေရး ဘာညာေတြေၾကာင့္ကြာ အခုကိစၥေပၚမွ လာတယ္ေျပာလည္း မင္းေျပာေတာ့ကြာ ငါခံပါ့မယ္ ”
” ကဲဆို ထြန္းေအာင္ ဘာကိစၥလဲ ”
” ေအး ငါ့ေယာကၡထီးႀကီးေပါ့ကြာ သူ႔ကိစၥ ”
” ဘာျဖစ္လို႔လဲ မင္းေယာကၡထီးႀကီး ေနေကာင္းတယ္မလား တေလာတုန္းကကို ငါမင္းတို႔အိမ္ေရာက္တုန္းက ငါ့ျမင္ေတာ့ သူက ဘုၾကည့္ၾကည့္ေသးတယ္ကြ ငါ သပ္လ်ိဳတာမဟုတ္ဘူး မင္းကိုလည္းမေတြ႔လို႔ ငါျပန္လွည့္လာတာ”
” ေအးကြာ ဘယ္လိုေျပာရမလဲ မသိဘူးကြာ အခုလည္း သူက အသက္သာႀကီးတာကြ အိမ္ကလူေတြ ဘယ္သူနဲ႔မွ မတည့္ဘူး အဲ တစ္ခုေတာ့႐ွိတယ္ သူစားခ်င္တာေလး ခ်က္ေကြၽးလိုက္လို႔ကေတာ့ ၿဖီးေနတာေမာင္ ”
” အင္း ေျပာပါဦီး ”
” ေန႔ခင္းဆို တစ္ေနကုန္ေစာင္ျခံဳေကြးေနတယ္ ညက်မွ ထထစားတာကြ ” ” ေန႔ခင္းမွာ အေပါ့အေလးေရာ ထသြားလား ” အဲတာေတာ့ သြားတယ္ကြ အဲလိုထခ်ိန္မွာ ဘာစားခ်င္ေၾကာင္း ေျပာတာပဲ ”
” ေနမေကာင္းျဖစ္တယ္လို႔လည္း မၾကားမိပါဘူးကြာ
မင္းေယာကၡထီးႀကီးက ” ” ေအး ေနေကာင္းတာကေတာ့ ေဒါင္ေဒါင္ျမည္ပဲ ညညထၿပီး စားလိုက္ေသာက္လိုက္တာကလည္း သူ႔အတြက္ဖယ္ထားတဲ့ ထမင္းအကုန္ေျပာင္ပဲ သူမဝရင္ မနက္က်ေတာ့ ဆဲဆိုေနတာပဲကြ အိမ္ကလူက သူအပါ ငါးေယာက္ကြာ အခု က်န္သူေလးေယာက္စားတာက အလြန္ဆံုး တစ္ရက္ကို ၃ ဗူး ၄ဗူးေပါ့ သူတစ္ေယာက္တည္း ထိုင္စားရင္ တို႔ေလးေယာက္စာနဲ႔ ညီတယ္ကြ ” ” !!!! ေဟ ”
” ဟင္းေရာ ထမင္းေရာ အိုးကပ္ေတာင္ မက်န္ဘူးေမာင္ အခုေနာက္ပိုင္း ပိုပိုဆိုးလာတယ္ ငါက သူ႔ကို အပမ်ားမွီေနသလားလို႔ မသကၤာျဖစ္လာတယ္ကြာ ” ” သူ ေနမေကာင္းတာ မ႐ွိဘူးေနာ္ ” ” ေန႔ခင္းဆိုရင္ ေစာင္ျခံဳေကြးေနတာကလြဲၿပီး အကုန္အေကာင္းကြ တခါတခါေတာ့ သူလုပ္ခ်င္ရာေတြ ေလွ်ာက္လုပ္တတ္တယ္”
” အဲတာကမင္းတို႔ ညားၿပီးေတာ့ သိပ္မၾကာခင္ ျဖစ္တာလား ဒါနဲ႔ေနပါဦး မင္းတို႔ ညားတာ ႏွစ္ ၂၀ ေလာက္ေတာင္႐ွိၿပီလားပဲ ဒီၾကားထဲ သူေနမေကာင္းတာ ႐ွိလား ”
” ငါတို႔ ယူၿပီးေနာက္ အဘိုးႀကီးေဆးရံုတင္ရေသးတယ္ေလကြာ အဲတုန္းက မရေတာ့ဘူးလို႔ကို ထင္တာ ဗ်ဳန္းစားႀကီး အိမ္ျပန္မယ္ ငါေနေကာင္းတယ္ဆိုၿပီး ေဆးရံုက ဇြတ္ဆင္းတာကြ ငါလည္း ေသမယ့္အတူတူ အိမ္ကို အသက္ပါလာေတာ့ ေတာ္ေသးတာေပါ့ဆိုၿပီးေတြးၿပီး သူ႔ကိုတြဲၿပီး ကားနဲ႔ ျပန္လာတာ အိမ္က်အေကာင္းဗ်ာ အဲအခ်ိန္ကစၿပီး သူ ေနမေကာင္းဘူးဆိုတာ မ႐ွိသေလာက္ပဲ တခါတခါ ေန႔ခင္း ေစာင္ႀကီးျခံဳၿပီး ညည္းေနတာကလြဲလို႔ေပါ့ ”
” ထူးဆန္းေနတယ္ေနာ္ ထြန္းေအာင္ ” ” ေအးကြ သူ႔ ပေယာဂေတြမ်ား ႐ွိေနမလားမသိဘူးေနာ္ ေယာက္ဖ”
” ငါ့အထင္မလြဲရင္ေပါ့ကြာ မင္းေယာကၡထီးႀကီးကို ငါ ကုရမယ္ဆိုရင္ အေခါင္းတခါတည္း ဝယ္ထားမွ သင့္မယ္ ထင္တယ္”
” !!! ဘာ …. ဘယ္လို မင္းဟာက မဦးမခြၽတ္
ကုလို႔ေသရတယ္လို႔ ကိုယ့္သိကၡာကိုမွ မေထာက္ ဖြဟဲ့ လြဲပါေစ ပယ္ပါေစ ” ” မင္းငါ့ပညာကို ယံုလား ” ” ေအးပါကြာ ပညာကို ယံုပါတယ္ မထင္မွတ္တဲ့ စကားမို႔ပါ ”
” မင္း မိန္းမကိုလည္း ေျပာျပထား ငါ မင္းအိမ္ကို တစ္ည ႏွစ္ညေတာ့ လာအိပ္ဦးမယ္ အတည္ျဖစ္မွ အေခါင္းဝယ္ေပါ့ ” ” ေအးပါ ေအးပါ ငါ့ေယာကၡထီးႀကီးက ဘာျဖစ္ေနတယ္လို႔ ထင္လဲ ” “ငါ့အထင္ မလြဲရင္ မင္းေယာကၡထီးက ဟိုးလြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ ၂၀ တည္းက ေသသြားၿပီကြ အခု မင္းအိမ္မွာ ေရာက္ေနတာက ဖုတ္ကြ ”
” ဟာ ဟုတ္ရဲ႕လားကြာ ” ” ငါထင္တာမလြဲရင္ေပါ့ ”
” ဒါဆို မင္း အခုလိုက္ခဲ့မွာလား ”
” သဘက္ခါ ”
ေနာက္ႏွစ္ရက္ေျမာက္တြင္ ဆရာကိုကိုသည္ သူ႔ေယာက္ဖ၏ေနအိမ္သို႔ ေရာက္႐ွိလာေလသည္။ အိမ္ေ႐ွ႕အေရာက္တြင္ ကိုထြန္းေအာင္၏ ေယာကၡထီးႀကီးသည္ ထင္းခြဲေနေလသည္။ အသက္ကား ၆၀ ဝန္းက်င္ခန္႔အရြယ္ႀကီးက ထင္ခြဲေနသည္မွာ မထင္မွတ္စရာပါေပ။
ဆရာကိုကိုအား ျမင္သည္ႏွင့္တၿပိဳင္နက္ ထင္းခြဲေနေသာ အဘိုးႀကီးသည္ ဓားမကို ပစ္ခ်၍ “ေဟ့ေကာင္ သူ႔ကို အိမ္ထဲ ေပးမဝင္နဲ႔ အဲလူက ေယာက်ာ္းစုန္းႀကီးကြ ” ဟုေျပာကာ အိမ္ေပၚသို႔ လွ်င္ျမန္စြာ တက္သြားၿပီးသကာလ သူ၏ အိပ္ယာထက္တြင္ ေစာင္ကို ေခါင္းၿမီးျခံဳ၍ ေနေလေတာ့သည္။
ဆရာကိုကိုက ေယာက္ဖျဖစ္သူအား ဘယ္လိုလဲ ဆိုေသာအၾကည့္ျဖင့္ ၾကည့္ေသာ္ ကိုထြန္းေအာင္မွ ေခါင္းၿငိမ့္ျပေလသည္။ ကိုထြန္းေအာင္၏ ဇနီးျဖစ္သူမၾကဴၾကဴခိုင္ကား သူမ၏ဖခင္အေၾကာင္း ကိုထြန္းေအာင္မွတဆင့္ ၾကားသိထား၍ မယံုတဝက္ ယံုတဝက္ျဖစ္သည့္ သ႑ာန္ ႐ွိေနေလေတာ့သည္။ သူမ၏ မ်က္ႏွာမွာကား သူမ၏ဖခင္ကို ဆရာကိုကိုမွ ထိုသို႔ ေျပာျခင္းအတြက္ မိမိ၏ဖခင္အား ထိပါးသည့္အရာဟု မွတ္ယူ၍လားမသိ ဆရာကိုကိုအားေတြ႔လွ်င္ ယခင္လို စကားသိပ္မေျပာေခ်။
ဆရာကိုကိုသည္ လ်ပ္တျပတ္ ျဖစ္ေပၚေသာအေျခအေနကို ဆရာပါးဝစြာ အကဲခတ္မိလိုက္ေလသည္။
ထမင္းဝိုင္းဝယ္ သံုးဦးသား လက္စံုစားေနၾကသည္။ သားႏွင့္ သမီးျဖစ္သူတို႔မွာ သားႀကီးတစ္ေယာက္က ရံုးသြားေနၿပီး အငယ္တစ္ေယာက္က ေက်ာင္းတက္ေနသည္။ ထမင္းခ်ိဳင့္ ထည့္ေပးလိုက္၍ ေန႔ခင္းတြင္ ျပန္မလာေပ။ ကိုထြန္းေအာင္၏ ေယာကၡမႀကီးမွာ ဆံုးသြားသည္မွာ သူတို႔ မယူခင္တည္းကပင္ျဖစ္သည္။
” ၾကဴၾကဴ ညီမေရ ညည္းအေဖကိုေရာ ထမင္းစားမေခၚဘူးလားဟ ”
” သူက ေန႔ခင္းဆိုမစားဘူးအစ္ကိုရဲ႕ ” ” ဘာလို႔တဲ့လဲ ”
” လက္႐ႈပ္လို႔တဲ့ ငါ့ဖာသာ ဆာတဲ့အခ်ိန္ထစားမယ္ဆိုၿပီး ေငါက္ေငါက္လႊတ္လို႔ သူ႔အတြက္ သီးသန္႔ဖယ္ေပးထားရတယ္ ”
” သူက ထမင္းေရာ စားႏိုင္ရဲ႕လား ညီမ ” အမွန္မွာ ဆရာကိုကိုက မသိဟန္ေဆာင္၍ ေမးျခင္းျဖစ္ေလသည္။
” စားတဲ့အခါက်ရင္ အေတာ္စားတယ္အစ္ကို ခက္တာက ေန႔ည လြဲၿပီးစားတာ သူက ညည မအိပ္ေတာ့ သူ႔အတြက္ သံုးနပ္စာေလာက္ ျပင္ထားေပးရတယ္၊ တခါတခါ ည သန္းေခါင္ေလာက္ အေဖထမင္းစားၿပီးၿပီလားသိခ်င္လို႔ ေၾကာင္အိမ္ဖြင့္ၾကည့္ရင္ သံုးနပ္စာလံုး အကုန္ေျပာင္ေနၿပီ ၊ ညီမလည္း ကိုယ့္အေဖ စားႏိုင္လို႔ စားတာ ဝမ္းသာရတာေပါ့ ၊ အခု အစ္ကိုက အခုလို ေျပာေတာ့ ညီမ ခံစားရပါတယ္ နားလည္ေပးပါအစ္ကို ”
” ရပါတယ္ညီမရယ္ အစ္ကိုလည္း ဒီလိုကိစၥကို အေတြ႔အၾကံဳအရ ထင္လို႔ရယ္ ကိုယ့္ေဆြမ်ိဳးေတြမို႔လို႔ေၾကာင့္ရယ္ ႀကိဳေျပာတာပါ အစ္ကိုထင္တာ လြဲရင္လည္း စိတ္မဆိုးနဲ႔ ”
” ဟုတ္ကဲ့ပါအစ္ကို ညီမ ေျပာတာေတြ မွားရင္လည္း အစ္ကို စိတ္မ႐ွိပါနဲ႔ေနာ္ အေဖ့ကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ကယ္ပါ ”
ဆရာကိုကိုသည္ ကိုထြန္းေအာင္အား အဓိပၸါယ္ပါေသာ အၾကည့္ျဖင့္ ၾကည့္ေလေသာ္ ကိုထြန္းေအာင္မွ
” ေယာက္ဖေရ ငါ့မိန္းမက အဲတာေတြ နားမလည္ဘူးဟ ငါလည္း သူစိတ္ဆင္းရဲမွာ စိုးလို႔ အကုန္မေျပာျပဘူး ”
” ဘာလဲဟင္ ေယာက်ာ္း ေျပာျပေလ အကုန္ေျပာျပ ” ကိုထြန္းေအာင္မွ ဆရာကိုကို ကို ေျပာလိုက္ရမလား ဟူေသာ အၾကည့္ျဖင့္ၾကည့္ရာ ဆရာကုိကိုမွ ေခါင္းဆတ္ျပေလသည္။
ကိုထြန္းေအာင္က ေလသံတိုးတိုးျဖင့္
” မိန္းမ နင့္အေဖ အခုလို မတရာႀကီး စားတာေတြဟာ ဖုတ္ဝင္ေနတာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္တဲ့ ၊” ” ဖုတ္ဝင္တယ္ အဲ့တာဘာျဖစ္တတ္သလဲ ဖုတ္ဝင္ေတာ့ ဖုတ္ဆိုတာက ဘာလဲ ”
ဆရာကိုကိုမွ ၾကားျဖတ္၍ ” ဒါက အစ္ကို႔အထင္ပါ ဖုတ္ဝင္တယ္လို႔ ထင္တာ မၾကာခင္ အေျဖေပၚပါလိမ့္မယ္ ၊ ငါ့ညီမၾကားပါလိမ့္မယ္။ အစ္ကို ညီမတို႔အိမ္ေ႐ွ႕ေရာက္တုန္းက ညီမအေဖက အစ္ကို႔ကို ေယာက်ာ္းစုန္းလို႔ ေျပာတာေလ” ” ဟုတ္ ၾကားတယ္အစ္ကို ”
” တကယ္က ညီမအေဖနဲ႔ အစ္ကိုနဲ႔က ရင္းတာေတာ့ မရင္းႏွီးဘူး သိရံုပဲ လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္၂၅ႏွစ္ ေက်ာ္တည္းက သိၾကပါတယ္ ေမးထူးေခၚေျပာေလာက္ပါ ၊ ရန္သူမဟုတ္ဘူး အခုက် တမ်ိဳးျဖစ္ေနတယ္ ၊ သူ႔သေဘာက အခုရန္လိုေနတယ္။ သာမာန္ထက္ အစာပိုစားေနတာရယ္ စားသေလာက္လည္း ဝမလာတာရယ္ကလည္း သံသယျဖစ္ဖြယ္အခ်က္ပဲ ။ အဲလိုျဖစ္လာရင္ ဖုတ္ဝင္တာျဖစ္ႏိုင္တယ္ ”
” အစ္ကိုက ပေယာဂကုတဲ့ ဆရာမလား အေဖ ဖုတ္ဝင္တာဆိုရင္ ေပ်ာက္ေအာင္ ကုေပးပါအစ္ကို ညီမအပ္ပါတယ္။ ညီမမွာ အေမလည္း မ႐ွိေတာ့ အေဖ့ကိုပဲ ျပဳစုခြင့္ရလို႔ပါ ”
ခက္ေခ်ၿပီ ။ ကုလည္းခက္ မကုလည္းခက္ ျဖစ္ေနပါေရာလား ။ ” အခုေတာ့ အစ္ကို မေျပာႏိုင္ေသးဘူးညီမ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ပေယာဂကိုမဆို အစ္ကို ႏိုင္ႏိုင္နင္းနင္း ကုသႏို္င္ပါတယ္ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ေန အစ္ကိုလာတာက ညီမတို႔မိသားစုအက်ိဳးအတြက္ပါ ” ” ဟုတ္ကဲ့ပါအစ္ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ” သို႔ႏွင့္ ထမင္းလည္းစားအၿပီး သက္ျပင္း႐ွည္ႀကီးကို ဆရာကိုကိုမွ မသိမသာ မႈတ္ထုတ္လိုက္မိေလသည္။
” ထြန္းေအာင္ မင္းငါ့ကို မင္းေယာကၡထီးႀကီး နဲ႔အခန္းကပ္လ်က္နားမွာ အိပ္ယာျပင္ေပးႏိုင္မလား ” ” ဟာ ေယာက္ဖကလည္း မင္းဘုရားခန္းမွာ အိပ္ေလကြာ ” ” သူ႔အိပ္ယာနဲ႔ ကပ္လ်က္အခန္းမ႐ွိလို႔လား ” ” ႐ွိေတာ့႐ွိတယ္ အိမ္က အပိုပစၥည္းေတြထားတဲ့ အခန္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးမို႔ကြ အိမ္ကလည္း ဝါးထရံအိမ္ဆိုေတာ့ မင္းကို အားနာလို႔ပါကြာ”
” မင္းငါ့ကို အားနာတယ္ဆိုတဲ့အခန္းက ငါတို႔အတြက္ အဆင္ေျပလိမ့္မယ္ကြ ” ” အဲအခန္းက အိမ္ေနာက္က ၾကက္ျခံနဲ႔ နီးေတာ့ ၾကက္ေခ်းနံ႔ေတာ့ ရမွာေနာ္ ” ” ရတယ္ အဆင္ေျပတယ္ ဒီည မင္းပါ ငါနဲ႔အတူ ေစာင့္ၾကည့္ၾကစို႔ ” ၾသ ၾကက္ဆိုလို႔ တခါတခါကြာ အေဖ့ျပတင္းေပါက္အေျခမွာ ၾကက္ေမႊးေတြ ေတြ႔တယ္ကြ အေဖ့ကုိ ေမးၾကည့္ေတာ့ ေၾကာင္ခုတ္တာျဖစ္မွာလို႔ ေျပာၿပီး ရယ္ရယ္ေနတာ သူရယ္တာကလည္း ေၾကာက္စရာႀကီးကြာ ”
” ငါေျပာမယ္ ဒီညကို သူ႔အတြက္ဖယ္ထားမယ့္ ထမင္းဟင္းကို ေလွ်ာ့လိုက္ကြ အဲအခါ သူမေနႏိုင္ရင္ ၾကက္ဖက္ကို မ်က္စပစ္ရင္ မင္းေယာကၡထီးႀကီးက ဖုတ္ဝင္တာအစစ္ပဲ”
” ေအးေအး ငါ ၾကဴၾကဴ႕ကို ေျပာလိုက္မယ္ ”
သို႔ႏွင့္ ညဦးပိုင္းသို႔ေရာက္ေသာအခါ ကိုထြန္းေအာင္ႏွင့္ ဆရာကိုကိုတို႔သည္ ကိုထြန္းေအာင္၏ ေယာကၡထီးႀကီး၏အခန္းႏွင့္ကပ္လ်က္ ဆရာကိုကိုအိပ္ရန္အတြက္ ျပင္ဆင္ထားေသာ စတိုခန္းေလးထဲတြင္ ေစာင့္ဆိုင္းေနၾကေလသည္။
သူတို႔အခန္းမွေန၍ တစ္ဖက္ခန္း႐ွိ ကိုထြန္းေအာင္၏ ေယာကၡထီးႀကီး၏ အေျခအေနကိုလည္း
ထရံေပါက္မွေန၍ ေခ်ာင္းၾကည့္ၾကရာ သန္းေခါင္ေက်ာ္သည္အထိ ထိုလူမွာ ထမလာေခ် ။ ျပတင္းေပါက္မွ လေရာင္ေရးေရးေလး ျမင္ရသည္မို႔ လ်ွပ္စစ္မီးသီးကိုလည္း မဖြင့္ေခ်။ သို႔ႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္သား ေခါင္းခ်င္းဆိုင္လိုက္ ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ႏွင့္ ေစာင့္ၾကည့္ေနခိုက္ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနေသာ ညကို ၿဖိဳခြင္းလိုက္သည္က …. ႐ွပ္ ႐ွပ္ ႐ွပ္ ႐ွပ္
စတိုခန္းဆီသို႔ ဦးတည္လာေနေသာ ေျခသံ ၊ ဖြနင္းလာေသာ္လည္း ညသည္တိတ္ဆိတ္လြန္း၍လည္းေကာင္း တစံုတရာကို သိလို၍ ေစာင့္ဆိုင္းေနသူမ်ား ျဖစ္၍လည္းေကာင္း ထိုလာေနသည့္ လမ္းေလွ်ာက္သံကို ပီျပင္စြာ ၾကားရေၾကာင္း ၂ ေယာက္လံုး၏ မ်က္လံုးခ်င္းစံုသည့္ အၾကည့္မ်ားက ေျပာျပၾကသည္။
ထိုလမ္းေလွ်ာက္သံသည္ သူတို႔ေနသည့္ စတိုခန္း၏ တံခါးဝအေရာက္တြင္ ရပ္သြား၏ ။ ႏွစ္ေယာက္သား အသံတိတ္ဆိတ္စြာျဖင့္ သတိ႐ွိေနၾကသည္။ ကိုထြန္းေအာင္မွ တံခါးခ်က္ကို မထိုးထားမိသည္ကို အမွတ္ရလိုက္သည္ ။ သို႔ႏွင့္ထိုိုေျခသံ႐ွင္ မည္သူလဲဟု သိရန္ တံခါးဝသို႔သြား၍ ထရံေပါက္မွ ေခ်ာင္းၾကည့္မည့္အခိုက္
!!!! ကေတာ္ ကေတာ္ ကရစ္ ရစ္ ေဖ်ာက္ …
ၾကက္ျခံဖက္မွ ၾကက္ေအာ္သံကို ၾကားရသည္။ ထိုအခါ ဆရာကိုကိုႏွင့္ ကိုထြန္းေအာင္သည္ တစ္ဖက္အခန္းမွ ကိုထြန္းေအာင္ေယာကၡထီးႀကီးကို ၾကည့္ရမလား
တံခါးဝမွ ေျခသံ႐ွင္ကို ေခ်ာင္းရမလား
ၾကက္ျခံဆီသို႔ ျပတင္းကေနေက်ာ္ခြသြားရမလား ဗ်ာမ်ားလ်က္႐ွိေနၾကေတာ့သည္။
ထိုအခိုက္ !!! ကြၽီ
စတိုခန္းတံခါးသည္ ေျဖးညႇင္းစြာ ပြင့္လာေလရာ ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ ကိုထြန္းေအာင္ရဲ႕ အမ်ိဳးသမီး ၾကဴၾကဴခိုင္ ဆံပင္ႀကီးဖားလ်ားခ်၍ လက္ထဲမွာလည္း ဝါးရင္းတုတ္တစ္ေခ်ာင္းကိုင္လ်က္ဝင္လာသည္။ သူမအမူအယာသည္ တုတ္ကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ထားၿပီး မ်က္လံုးမ်ားသည္ ျပဴးက်ယ္ဝိုင္းစက္ စူး႐ွေနေလသည္။ ကိုထြန္းေအာင္မွ ႐ုတ္တရက္ ေယာင္၍ သူ႔မိန္းမၾကဴၾကဴအား လက္သီးျဖင့္ ခ်ိန္ရြယ္ရာ ၾကဴၾကဴမွ အလန္႔တၾကား လက္ကာျပၿပီး သူမလက္ထဲမွ ဝါးရင္းတုတ္ကိုထိုးေပးသည္။လြန္စြာမွ အရိပ္အေျခ သိသည့္ ၾကဴၾကဴခိုင္ပင္ျဖစ္သည္။
ထိုအခိုက္ ကိုထြန္းေအာင္ကို ဆရာကိုကိုမွ လက္တို႔ရာ ဆရာကိုကိုလုပ္ေနသည့္အတိုင္း ထရံေပါက္မွ တစ္ဖက္အခန္းသို႔ ေခ်ာင္းၾကည့္ၾကရာ တစ္ဖက္ခန္းထဲသို႔ ျပတင္းေပါက္မွ အရိပ္မည္းႀကီးတစ္ခု ေက်ာ္ဝင္လာသည္ကို ေတြ႕ၾကရေတာ့သည္။ ထိုအရိပ္မည္းႀကီး၏ လက္ထဲတြင္မေတာ့ ႐ုန္းကန္ေနေသာ ၾကက္တစ္ေကာင္ ။ ကိုထြနိးေအာင္၏ ေယာကၡထီးႀကီးအိပ္ေသာအခန္းသည္ မီးဖြင့္ထားျခင္းမ႐ွိေသာ္လည္း ျပတင္းမွ ဝင္လာေသာ လေရာင္ျဖင့္ ျမင္သင့္သေလာက္ေတာ့ ျမင္ရပါေသးသည္။
ၾကဴၾကဴခိုင္သည္ ထရံေပါက္မွေန၍ သူမဖခင္အား ႐ွာေဖြရာ ကုတင္ေပၚတြင္လည္း မ႐ွိေခ်။ အခန္း၏အျခားေနရာမ်ားတြင္လည္း မ႐ွိ။ သို႔ဆိုလွ်င္ ေစာေစာက ဝင္လာသည့္ အရိပ္မည္းမည္းႀကီးသည္ သူမ၏ ဖခင္ပင္ျဖစ္သေလာ ။ ထိုအခိုက္
!!! ဂြၽတ္ … ကေတာ္ ကေတာ္ အြစ္ ေဖ်ာက္
” ဟြန္း ငါ့ဖို႔ ထမင္းဟင္း နည္းနည္းပဲ ျပင္ေပးထားတာ မသာမ ငါမဝဘူးဆိုတာ မသိတာလားမသိဘူး။ အခုလို ၾကက္ကို အစိမ္းလိုက္ စားရေတာ့ ပိုေတာင္ေကာင္းေသး ”
ၾကက္ကို လည္ခ်ိဳးရင္း ကုန္းကိုက္လိုက္ေသာ အရာကို ျမင္ၿပီးေနာက္လၾကဴၾကဴခိုင္သည္ ေနာက္သို႔ လန္ၿပီးလဲက်လာေလရာ ကိုထြန္းေအာင္မွ အခ်ိန္မီထိန္းလိုက္၍သာ ေတာ္ေသးသည္။ ဆရာကိုကိုသည္ ျမင္ရေသာ ျမင္ကြင္းအား ၿပီးဆံုးသည္အထိ မၾကည့္ေတာ့ပဲ တိတ္ဆိတ္စြာျဖင့္ ၾကဴၾကဴခိုင္အား ျပဳစု ယပ္ခပ္ေပးရေလသည္။ သူမ၏ ပါးစပ္ကိုကား ကိုထြန္းေအာင္မွ လက္ႏွင့္ ပိတ္ထားေလသည္။
မၾကာခင္ သတိလည္လာေသာအခါမွ ဆိတ္ဆိတ္ေနရန္ အမူအယာနဲ႔ ျပရာ သူမမွ ေခါင္းၿငိမ့္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ သူမကုိ ကိုထြန္းေအာင္မွ တြဲခ်ီေခၚ၍ အေပၚထက္သို႔ ေျဖးညႇငး္စြာ တက္သြားၾကေလေတာ့သည္။
မနက္ေရာက္ေသာ္ ” ကဲ ထြန္းေအာင္ေရ ၊ ဘယ္လိုလဲ ငါ ကုရေတာ့မလား ”
” ေအးကြာ ငါလည္း မနက္ေစာေစာမွာ မိန္းမကို အကုန္ေျပာျပလိုက္ပါတယ္ သူလည္း အရမ္းဝမ္းနည္းတာေပါ့ ဒါေပမယ့္ ခဏေနက်ေတာ့ ငါ့ကုိ အေခါင္းဝယ္ဖို႔ ပိုက္ဆံ ထုတ္ေပးပါတယ္ကြာ ငါစိတ္မေကာင္းဘူးေယာက္ဖရာ ”
” ေအးေပါ့ကြာ သတၱဝါတစ္ခု ကံတစ္ခုေပါ့ ကုရင္လည္း လူနာက ေသမယ္ မကုရင္လည္း မင္းတို႔မိသားစုပိုင္ေငြကို ဖုတ္က စားေသာက္ေနရင္းႏွိပ္စက္မွာကြ။ တကယ္ေတာ့ မင္းေယာကၡထီးႀကီးက ေသတာ ၾကာလွပါၿပီကြာ ငါ့အထင္အႏွစ္၂၀ ေလာက္႐ွိေရာ့မယ္ ” ” ေအးပါေယာက္ဖ မင္းေကာင္းသလို စီစဥ္ေပးပါ ငါအခု အေခါင္းသြားဝယ္ရေတာ့မလား ” ” ေအး ဝယ္ခ်ည္ေတာ့ နာမည္ပါ တခါတည္းေရးခဲ့ ”
ကိုထြန္းေအာင္တစ္ေယာက္ အေခါင္းႀကီးဝယ္ၿပီး ျပန္လာရာ ေဘးမွ ျမင္ေတြ႔ၾကေသာ လူမ်ားက ထြန္းေအာင္ႀကီး အေမြရပဟ ဟု ေနာက္ေျပာင္ရင္း ဘယ္တုန္းက ဆံုးတာလဲ ဟု ေမးျမန္းၾကရာ ” ၾကာၿပီဗ် ” ” ဟာ … မင္းဟာက ”
လိုက္သာၾကည့္ၾကေတာ့ဗ်ာ က်ဳပ္အခု မေျဖႏိုင္ဘူး ” သို႔ႏွင့္ ကိုထြန္းေအာင္ ျပန္ေရာက္လာေသာအခါ အေခါင္းတစ္လံုးႏွင့္အတူ ရပ္ကြက္ထဲမွ လူအုပ္ႀကီးပါ ပါလာခဲ့ေလသည္။
ဆရာကိုကိုသည္ ဘုရားစင္ေ႐ွ႕တြင္ တိုင္တည္သစၥာဆိုၿပီး ေရစင္ေတာ္ကို ေတာင္းခံေလသည္။ ထိုေနာက္ အေခါင္းကို အိမ္ေ႐ွ႕တြင္ ေျမေပၚခ်ထားေစ၍ အဖံုးကို ဖြင့္ထားေစသည္။
ကိုထြန္းေအာင္၏ေယာကၡထီးႀကီး၏ အခန္းဝတြင္သြားရပ္ကာ အိပ္ယာေပၚ႐ွိ ေလ်ာင္းေနသူအား
” ဟဲ့ ဖုတ္ေကာင္ နင့္မူလျပန္ေစ ထြက္ေစ ဆက္လက္မွီတြယ္ျခင္းမ႐ွိေစရ ။ မထြက္ခင္ ဒီခႏၶာကို သက္ဆိုင္တဲ့ ေနရာကို အေရာက္ပို႔ၿပီးမွ ထြက္ခြာေစ ။ ျငင္းဆန္မရႏိုင္ေစရ ျငင္းရင္ မီး ဆက္တိုက္ေလာင္ေစ ။ အထက္ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားရဲ႕ အမိန္႔အာဏာ ……. ဟုအမိန္႔ျပန္၍ ေရစင္ေတာ္ျဖင့္ ပက္ခ်လိုက္ရာ ထ၍ ထိုင္ေလသည္။
ထို႔ေနာက္ အခန္းအျပင္ဖက္သို႔ တစ္လွမ္းခ်င္းလွမ္း၍ အေခါင္း႐ွိရာသို႔သြားေလသည္ ။ ခႏၶာသည္ကား ႐ုတ္တရက္ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ယိုယြင္းလာေခ်ၿပီ ။ ပါးစပ္မ်ား ႏွာေခါင္းေပါက္မ်ားမွ အရိအရြဲမ်ား ယိုစီးက်လာသည္ ။ မ်က္ကြင္းႀကီးကား ေဟာက္ပက္ျဖစ္လာ၍ မ်က္လံုးမ်ားမွာ နီရဲ၍ ျပဴးက်ယ္ဝိုင္းစက္ေနသည္။
ဘာကိုမွ မၾကည့္ပဲ အေခါင္း႐ွိရာသို႔သြား၍ အေခါင္းထဲသူဖာသာသူဝင္ထိုင္၍ ေလ်ာင္းလိုက္ေသာေနာက္တြင္ကား အပုပ္နံ႔မ်ား လိႈင္တက္လာၿပီး အသားမ်ားမွ ေလာက္မ်ား တစ္ဖြားဖြားထြက္က်လာေတာ့သည္။ ထိုေလာက္မ်ားသည္ အ႐ိုးေပၚအေရတင္အသားမ်ားကုိ ႐ုတ္ခ်ည္းစားေသာက္ၿပီးေနာက္ အ႐ိုးၿပိဳင္းၿပိဳင္းသာ က်န္ခဲ့ေလေတာ့သည္။
အပုပ္နံ႔မ်ား ေပ်ာက္သြားေသာအခါ ကိုထြန္းေအာင္တို႔သည္ ခ်က္ခ်င္းကို သုႆန္သို႔ ပို႔ေဆာင္သၿဂႋဳဟ္လိုက္ၾကေတာ့သည္။
ၾကဴၾကဴခိုင္သည္ကား အံ့ၾသဝမ္းနည္း ေခ်ာက္ျခားလြန္း၍ ေဆးမ်ားပင္ ထိုးယူရေလ၏ ။
ၿပီးပါၿပီ။ ဆရာေျပာျပေသာ ဖုတ္သရဲ ျဖစ္ရပ္မွန္ဇာတ္လမ္းေလးပါ။
Credit: ပေယာဂႏွင့္ထူးဆန္းအံ့ဖြယ္ ျဖစ္ရပ္မွန္မ်ား
Post a Comment