႐ြာန႔ဲ မျမနွစ္တို႔ေနတ႔ဲ ေတာစပ္က သိပ္ေတာ့မေဝးပါဘူး လယ္ကြင္းေတြကို ၁၀ မိနစ္ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ျဖတ္ရင္ ေရာက္ပါတယ္။ ဒီလိုန႔ဲ ေနလာၾကရင္း တစ္ရက္ေတာ့ကိုဘသစ္ေတာထဲကိုထင္းေခြသြားေနတုန္း အႀကီးေလးက ေကာက္ကာငင္ကာ ငွက္ဖ်ားရၿပီး အဖ်ားႀကီးပါေလေရာ။မျမနွစ္တို႔႐ြာမွာက ေဆးဆရာမရွိဘူး။႐ြာန႔ဲတစ္႐ြာေက်ာ္ ႐ြာမွာေတာ့ ေဆးမွဴ းတစ္ေယာက္ရွိတယ္။သြားမယ္ဆိုရင္အနည္းဆံုး ေန႔တစ္ဝက္ေလာက္ကုန္တယ္။
ညေနေစာင္း ႀကီးလည္းျဖစ္ေတာ့မျမနွစ္မွာဘာလုပ္ရမွန္းမသိျဖစ္ေနတုန္း အႀကီးေကာင္ေလး အသက္ရွဴ ရပ္သြားပါၿပီ။ “ဟင္ သားေရ သား အမေလး ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ့သားရယ္ ငါ့သားေလး အသက္မရွဴ ေတာ့ဘူး လုပ္ၾကပါဦး” မျမနွစ္မွာ လုပ္ၾကပါဦး လို႔တ ငိုေနေပမယ့္ ႐ြာန႔ဲ အလွမ္းေဝးတာေၾကာင့္ ကူညီမယ့္သူဘယ္သူမွမရွိရွာဘူး။အခ်ိန္ကလည္း ညီကိုမသိတစ္သိ အခ်ိန္ကိုေရာက္လာပါၿပီ။”႐ြာထဲက လူေတြကိုသြားေျပးေခၚရင္ ေကာင္းမလား”။
စဥ္းစားမိေပမယ့္ ကေလးအေလာင္းကို ပစ္ထားခ့ဲဖို႔ကလည္း ဘယ္လိုမွမျဖစ္နိုင္။ “ဒီ အခ်ိန္က်မွထင္းလာဝယ္တ့ဲ သူကလည္းတစ္ေယာက္မွ မလာၾကဘူး ကိုဘသစ္ကလည္း ဒီေန႔ျပန္မွလာပါ့မလားမသိဘူး” စသျဖင့္ ဘာလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲလို႔ စဥ္းစားေနရတာန႔ဲ ငိုဖို႔ ေတာင္သတိမရနိုင္ရွာပါဘူး။ အ့ဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ေတာထဲကဘုန္းႀကီးတစ္ပါးႂကြလာတာျမင္ေတာ့ မျမနွစ္ အရမ္းအားတက္သြားတယ္။
ဘုန္းႀကီးကလည္းမျမနွစ္တို႔ တဲကိုပဲတည့္တည့္ႀကီး တန္းလာေနတယ္။တဲ နားေရာက္ေတာ့ဘုန္းႀကီးက “ဒကာမႀကီး ဘုန္းႀကီးကခရီးသြားပါ ဒီည ဒီမွာ က်ိန္းလို႔ရနိုင္မလားလို႔” “က်ိန္းလို႔ရပါတယ္ဘုန္းဘုန္းဘုရာ႕ တပည့္ေတာ္လည္း ဒီမွာ သားေလးဆံုးလို႔ တစ္ေယာက္တည္း ဒုကၡေရာက္ေနတုန္း ဘုန္းဘုန္းႂကြလာတာ အရမ္းကိုအားရွိတာပါပဲဘုရာ႕ တစ္လက္စတည္း သက္ေပ်ာက္တရားေလးနာပါရေစဘုရာ႕” “ေအးေအး ဒကာမ ႐ြတ္ေပးရတာေပါ့ ေနာက္ကလိုက္ဆို” ဘုန္းႀကီးကေရွ႕က႐ြတ္ မျမနွစ္ကေနာက္ကလိုက္ဆိုန႔ဲ သက္ေပ်ာက္ပရိတ္လည္း႐ြတ္ၿပီးသြားၿပီ။
ညကလည္းေမွာင္ေနၿပီဆိုေတာ့ ဘုန္းႀကီးကိုေရွ႕ခန္းမွာကေလးအေလာင္းန႔ဲအတူ ထားခ့ဲၿပီး မျမနွစ္ကေတာ့ ထရံေလး က်ိဳးတို႔က်ဲတဲ ကာထားတ့ဲအခန္းေလးထဲ ၆ လသားအ႐ြယ္ကေလးေလးကိုနို႔တိုက္ရင္းဝင္အိပ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ “က်ြတ္ က်ြတ္ က်ြတ္ ” အေရွ႕ခန္းက တစ္က်ြတ္က်ြတ္န႔ဲ အသံမ်ားၾကားရတာေၾကာင့္ဘာသံပါလိမ့္လို႔ ထရံၾကားက ထေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ “အမေလးးးးးး ဘုရားဘုရား ဘာႀကီးလဲ” နား႐ြက္ႀကီးတစ္ဖက္ကို ၿခံဳ ၿပီးေတာ့ က်န္နား႐ြက္ႀကီးတစ္ဖက္ကို ခင္းအိပ္ ေနရင္းက ကေလးအေလာင္းက လက္တစ္ေခ်ာင္းကို ျဖဳတ္စားေနတာ မ်ားတစ္က်ြတ္က်ြတ္န႔ဲေၾကာက္စရာေကာင္းလိုက္တာ။
“ငါ ဘာလုပ္ရမလဲ ဒုကၡပါပဲ ငါ့မွာေတာ့ ဘုန္းႀကီးႂကြလာလို႔ ဝမ္းသာလိုက္ရတာ ခုေတာ့ ငါ့သားအေလာင္း ေတာင္အေကာင္းတိုင္းမရွိေတာ့ပါလား ကိုဘသစ္ျပန္လာရင္လည္းေကာင္းသား” အခန္းထဲကေခ်ာင္းၾကည့္ရင္းလႈတ္လည္းမလႈတ္ရဲ ၊အသံလည္း မထြက္ရဲပဲ ဘာလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲလို႔ ဖ်စ္ညႇစ္စဥ္းစားေနမိေတာ့တယ္။ “အဟမ္းးအဟမ္းးးးးဒကာမႀကီးနိုးေနတာလား” လူတစ္ကိုယ္လံုးကို ဆတ္ကနဲတုန္တက္သြားတာ မ်ားဘာေျပာေကာင္းမလဲ။
” တင္ တင္ပါ့ ဘုရား ခုေလးတင္နိုးတာပါဘုရား” ” မိုးမလင္းေသးဘူးဒကာမ ျပန္အိပ္လိုက္ဦး” ” တင္ တင္ပါ့ဘုရား” ငါေတာ့ ေသေတာ့မယ္ထင္တယ္ ဒါႀကီးန႔ဲ မိုးလင္းထိဘယ္လိုမ်ားဆက္ေနရပါ့၊တစ္ခုခုေတာ့ႀကံမွျဖစ္မယ္။ေၾသာ္ေမ့ေနလိုက္တာ ဘုရားစာ႐ြတ္ဦးမွပါ။မေကာင္းဆိုးဝါးေတြက ဘုရားစာ႐ြတ္ရင္ေျပးေရာလို႔ၾကားဖူးတယ္။ “နေမာတသ…………….”လို႔ပဲရွိေသးတယ္ “ဘဂဝေတာ အရဟေတာသမၼာသမၺဳတ္ဒသ…….”လို႔ေရွ႕ကဆက္႐ြတ္သံေပၚလာပါေရာ။
“အဲ သူက ဘုန္းႀကီးဆိုေတာ့ တရားစာ႐ြတ္လို႔မေၾကာက္ဘူးထင္တယ္။ငါတို႔ၾကားဖူးေနတ႔ဲ ဘုန္းႀကီးေသလို႔အယူလြဲရင္ သဘက္ျဖစ္တယ္ဆိုတာ။ဟုတ္ပါၿပီ ဒါ သဘက္ႀကီးပါ။ ေၾကာက္လြန္းလို႔ ရွဴ း ရွဴ း ေတြေတာင္ထြက္က်ကုန္တယ္။ေအာက္ကိုတစ္ျဖန္းျဖန္း န႔ဲစီးက်သံေၾကာင့္ အျပင္က သဘက္ႀကီးက “ဒကာမႀကီး ဘာသံေတြလဲ” “ခေလး ေသးေပါက္ခ်တာပါဘုရား” “ေအးးအ့ဲဒီကေလးေလး ငါ့ဆီပို႔လိုက္” “မ မျဖစ္ပါဘူးဘုရာ႕ ကေလးကအိပ္ေနတယ္ဘုရာ႕” “ဒါဆိုခဏေနေတာ့ ပို႔လိုက္” မျမနွစ္ ေၾကာက္လြန္းလို႔တစ္ကိုယ္လံုးတုန္ေနၿပီ။အသံေတြလည္းတုန္ ေမးေတြလည္းတုန္ လက္ေတြလည္းတုန္န႔ဲ ဘာမွကိုမလႈတ္နိုင္ေတာ့ဘူး။
ဒါေပမယ့္ ဒီကထြက္ေျပးနိုင္မွျဖစ္ေတာ့မယ္ ငါဘယ္လိုေျပးရမလဲ ။ေရွ႕က ခေလးအေလာင္းကုန္ရင္ အငယ္ေလးကိုစားေတာ့မယ့္။ခုနကေတာင္ ေတာင္းေနၿပီ။ က်ိဳးက်စျပဳေနၿပီ ျဖစ္ေသာဝါးၾကမ္းခင္းကိုလက္ကစမ္းမိလိုက္ၿပီး အႀကံရသြားသည္။ ၾကမ္းကိုတစ္ေခ်ာင္းခ်င္းအသံမၾကားေအာင္ခ်ိဳးေပမယ့္ ဘယ္ေနမလဲ ဒီအသံက တစ္ခ်က္ေတာ့ထြက္တာပဲ။ “ဒကာမႀကီး တစ္ခ်ြတ္ခ်ြတ္ န႔ဲဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ” “ဟို ဟို အာရံုဆြမ္းကပ္ဖို႔ထင္းခ်ိဳးေနတာပါဘုရာ႕” “ငါ့ အတြက္ ဘာမွမလုပ္န႔ဲ ဘာဆြမ္းမွမစားဘူး” “ဘယ္ဟုတ္မလဲ ဘုရာ႕ တပည့္ေတာ္အာရံုဆြမ္းကေလးေတာ့ကပ္ခ်င္တာေပါ့ ရပါတယ္ဘုရား” ပါးစပ္ကလည္းေျပာ လက္ကလည္း ျမန္သထက္ျမန္ေအာင္ၾကမ္းကိုခ်ိဳးရင္းတစ္ကိုယ္စာ ထြက္ေပါက္ေလးတစ္ခုျဖစ္ေသာအခါ ကိုယ္ကိုထြက္ၾကည့္လိုက္သည္။
” ရၿပီ ” ေခ်ြးသီးေခ်ြးေပါက္ေတြၾကားထဲ က အရမ္းဝမ္းသာသြားတယ္ ဒါေပမယ့္ငါလြတ္ေအာင္ေျပးနိုင္ပါ့မလားလို႔လဲ စိုးရိမ္မိေသးတယ္။ ခေလးကိုေကာက္ခ်ီလိုက္တယ္။ “ဝါး ဝါးးးးး”ခေလးကထငိုၿပီ။ “ဒကာမႀကီး ကေလးနိုးၿပီလား ဘာျဖစ္လို႔ငိုတာလဲ” “တင္ပါ့ ေယာင္ၿပီး ငိုေနတာပါဘုရား” ေျပာရင္းန႔ဲ ကိုယ္ကိုအရင္ထြက္လိုက္တယ္ၿပီးေတာ့ ခေလးကိုပါ ေအာက္က ဆြဲယူလိုက္တယ္။ “ဒကာမႀကီး ” “တင္ပါ့ဘုရား” တဲအျပင္ဘက္ကေနျပန္ထူးလိုက္သည္။
“ကေလး နိုးရင္လာပိ့ုေတာ့ ” ေျဖးေျဖးခ်င္း ေနာက္ဆုတ္ရင္းျပန္ေျဖလိုက္တယ္။ “တင္ပါ့ ခေလးအနွီးလဲ ၿပီးရင္လာပို႔ပါ့မယ္ဘုရား” “ေအး ဒါဆိုလည္း ျမန္ျမန္လုပ္” ေျပးၿပီ မျမနွစ္ ေျခကုန္သုတ္ေျပးပါၿပီ။ ခပ္လွမ္းလွမ္းေရာက္ေတာ့ “ဒကာမႀကီး မေျပးန႔ဲ ရပ္လိုက္” ဆိုတ႔ဲအသံႀကီး က ကြင္းတစ္ခုလံုးဟိန္းထြက္လာပါတယ္။ေရွ႕နားဆို ႐ြာကိုေရာက္ေတာ့မယ္ ေနာက္ကိုလွည့္မၾကည့္ဘူးဆက္ေျပးတယ္။
သဘက္ႀကီးက လူမွမဟုတ္တာ ခဏေလးန႔ဲ မွီလုမွီခင္ျဖစ္လာတယ္။ဒီအခ်ိန္မွေတာ့ ဘာေျပာေကာင္းမလည္း ပါးစပ္ကလည္း “ကယ္ၾကပါဦးေတာ္ က်ဳပ္ေနာက္ကိုသဘက္ႀကီးလိုက္လာလို႔ပါေတာ့”လို႔အဆက္မျပတ္ေအာ္ေျပးေတာ့တာ။အ့ဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ သဘက္ႀကီးရ႕ဲ ေျခသံက ေနာက္ေက်ာနားက ကပ္ၾကားလိုက္ရတယ္။ ဘာမွမစဥ္းစားေတာ့ပဲ ေရွ႕ကၿခံဳ ထဲတိုးဝင္ပစ္လိုက္တယ္။ “အားးးးးးးးး” သဘက္ႀကီး အသံနက္ႀကီးန႔ဲေအာ္ၿပီးေနာက္လွည့္ေျပးလိုက္တာ ဘာျဖစ္လို႔မွန္းမသိဘူး။ မျမနွစ္လည္း ႐ြာထဲကိုဆက္ေျပးၿပီး ေအာ္ေတာ့တာေပါ့။ ႐ြာသားေတြလည္း ႐ြာထဲကိုဝင္ေအာ္မွပဲနိုးေတာ့တာကိုး။
မျမနွစ္လည္းျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ကိုေျပာျပၿပီး ဒီအခါမွပဲ ေသသြားတ့ဲသားကိုသတိရၿပီးခ်ံဳးပြဲခ်ငိုေတာ့တာ။ ႐ြာထဲက လူႀကီးေတြလည္းနိုးလာၾကၿပီးေတာ့ မျမနွစ္ကို ဝိုင္းၿပီးအားေပးစကားေျပာၾကတာေပါ့။ အဘ ဦးလူလွက “သဘက္ႀကီးဘာျဖစ္လို႔ေအာ္ေျပးလဲ မင္းတို႔သိၾကလား။”
“မသိပါဘူးအဘရယ္ ဒါေပမယ့္ သူေျပးသြားလို႔ေတာ္ေသးတာေပါ့။နို႔မို႔ က်မန႔ဲ ဒီခေလး သူစားလို႔ ေသေပါ့” “ေအး မသိရင္မွတ္ထားၾက ျမနွစ္ဝင္ေျပးတ့ဲ ဒီအပင္ျခဳု ံုႀကီးက ဗုဒၶံသရဏံ ပင္လို႔ေခၚတယ္။သရဲ သဘက္ မေကာင္းဆိုးဝါးေတြ မကပ္နိုင္ဘူး ” ေက်းဇူးႀကီးလွပါေပ့ ” ဗုဒၶံသရဏံပင္ ”
Credit: apannpyay
Post a Comment